Midden in de nacht word ik wakker, badend in het zweet. Ik heb het gevoel dat mijn hart ieder moment uit mijn lijf kan bonzen. Ik ben misselijk. Mijn maag doet raar.
Ik denk: ‘wat als ik nu moet overgeven, midden in de nacht. De hele camping kan het horen. Ik schaam me dood. De mensen zullen het er morgen bij het ontbijt over hebben. Wat gênant.
‘Weet je wat, laat ik opstaan en een kop kamille thee maken. Ik neem altijd kamille thee mee op vakantie, voor het geval dat. Het helpt tegen maagklachten, dat heb ik tenminste gelezen.’
Helaas, de thee helpt niet. Ik word alleen maar nóg misselijker van die weeïge geur en smaak. De paniek neemt toe. ‘Zal ik M wakker maken? ‘Nee joh, stel je niet aan.’ Uiteindelijk val ik weer in een onrustige slaap.
Oude vakantie herinneringen én innerlijke dialogen komen naar boven bij bepaalde triggers, nu we weer op vakantie zijn.
De aanleiding was vannacht; ik word wakker, heb het bloedheet, mijn hart speelt haasje over en ik ben misselijk. Vroeger zou dit een perfecte aanleiding zijn geweest voor een paniekaanval.
Nu weet ik beter en kan ik adequater reageren op sensaties in mijn lichaam.
Wil je weten hoe?
Ik voel inderdaad die sensaties, die beeld ik me niet in. Ze zijn er en dat is niet fijn.
Toch heb ik, ondanks die ongemakken, een keuze. Ga ik mij zorgen maken over wat ik voel en daar allerlei ‘wat als…’ vragen aan verbinden en rampscenario’s bedenken?
Of laat ik de sensaties voor wat ze zijn: een onprettig gevoel maar er zal wel een reden voor zijn. Misschien net iets teveel wijn of omdat de kinderen morgen weer naar huis gaan?
Wat de reden ook is; het zal wel. Ik laat het aan me voorbij gaan en val weer in slaap.
Toen ik vanochtend wakker werd, moest ik terug denken aan vroeger en hoe ik nu zoveel beter kan reageren op sensaties in mijn lichaam waardoor ik er relaxed onder blijf. Dat gun ik jou ook.
Neem eens een kijkje bij mijn andere blogs. En heb je vragen? Plan een gratis 1 op 1 sessie in.
Veel liefs uit de Toscane.